Kuba to marzenie niejednego podróżnika. Piękne krajobrazy, stare samochody, fabryki cygar, wszechobecna muzyka i salsa. To wszystko jawi się jak nieodkryte Eldorado. Jednak wszystkie te elementy są tylko minimalnym wycinkiem rzeczywistości. W gruncie rzeczy Kuba to unikatowa wyspa o niejednorodnym charakterze, która wymyka się próbom jakiejkolwiek klasyfikacji. Kontrasty, które przenikają się na tej karaibskiej wyspie sprawiają, że bardzo trudno porównać ją do jakiegokolwiek innego państwa na świecie. Głębokie rany zadane całemu społeczeństwu przez komunizm naznaczyły wszystko i wszystkich.
Choć tak naprawdę komunizm jest tylko kolejnym etapem zniewolenia narodu kubańskiego. Faktem jest, że Kuba zawsze była pod czyimś panowaniem i nigdy nie była stuprocentowo niezależna i wolna. Te lata zniewolenia sprawiły, że wolność w pojęciu Kubańczyków stała się mgliście brzmiącą ideą, za którą tęsknią, ale z którą w głębi serca już trochę się pożegnali. Jednocześnie starają się żyć tu i teraz, codziennie na nowo oswajając to wszystko co trudne i nie do zmienienia. Spora część Kubańczyków postanowiła poszukać jednak szczęścia poza krajem, emigrując głównie do Stanów Zjednoczonych. To spowodowało jeden z problemów, który najbardziej trawi kubańską społeczność: samotność. Wielu ludzi, zwłaszcza starszych, żyje w zupełnym opuszczeniu. To często z nimi spędzają czas wolontariusze Domu Serca.